расчаро́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| расчаро́ўванне | расчаро́ўванні | |
| расчаро́ўвання | расчаро́ўванняў | |
| расчаро́ўванню | расчаро́ўванням | |
| расчаро́ўванне | расчаро́ўванні | |
| расчаро́ўваннем | расчаро́ўваннямі | |
| расчаро́ўванні | расчаро́ўваннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)