расчалаве́чыць
‘пазбавіць каго-небудзь чалавечых уласцівасцяў’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| расчалаве́чу | расчалаве́чым | |
| расчалаве́чыш | расчалаве́чыце | |
| расчалаве́чыць | расчалаве́чаць | |
| Прошлы час | ||
| расчалаве́чыў | расчалаве́чылі | |
| расчалаве́чыла | ||
| расчалаве́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| расчалаве́ч | расчалаве́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| расчалаве́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)