расчалаве́чаны
прыметнік, адносны
| расчалаве́чаны | расчалаве́чаная | расчалаве́чанае | расчалаве́чаныя | |
| расчалаве́чанага | расчалаве́чанай расчалаве́чанае |
расчалаве́чанага | расчалаве́чаных | |
| расчалаве́чанаму | расчалаве́чанай | расчалаве́чанаму | расчалаве́чаным | |
| расчалаве́чаны ( расчалаве́чанага ( |
расчалаве́чаную | расчалаве́чанае | расчалаве́чаныя ( расчалаве́чаных ( |
|
| расчалаве́чаным | расчалаве́чанай расчалаве́чанаю |
расчалаве́чаным | расчалаве́чанымі | |
| расчалаве́чаным | расчалаве́чанай | расчалаве́чаным | расчалаве́чаных | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)