расстыко́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. расстыко́ўка расстыко́ўкі
Р. расстыко́ўкі расстыко́вак
Д. расстыко́ўцы расстыко́ўкам
В. расстыко́ўку расстыко́ўкі
Т. расстыко́ўкай
расстыко́ўкаю
расстыко́ўкамі
М. расстыко́ўцы расстыко́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)