расстыко́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| расстыко́ўка | расстыко́ўкі | |
| расстыко́ўкі | расстыко́вак | |
| расстыко́ўцы | расстыко́ўкам | |
| расстыко́ўку | расстыко́ўкі | |
| расстыко́ўкай расстыко́ўкаю |
расстыко́ўкамі | |
| расстыко́ўцы | расстыко́ўках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)