раскіра́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раскіра́чу раскіра́чым
2-я ас. раскіра́чыш раскіра́чыце
3-я ас. раскіра́чыць раскіра́чаць
Прошлы час
м. раскіра́чыў раскіра́чылі
ж. раскіра́чыла
н. раскіра́чыла
Загадны лад
2-я ас. раскіра́ч раскіра́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час раскіра́чыўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)