раскіра́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
| раскіра́чка | раскіра́чкі | |
| раскіра́чкі | раскіра́чак | |
| раскіра́чку | раскіра́чкам | |
| раскіра́чку | раскіра́чак | |
| раскіра́чкам | раскіра́чкамі | |
| раскіра́чку | раскіра́чках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)