раскіра́ка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
| раскіра́ка | раскіра́кі | |
| раскіра́кі | раскіра́каў | |
| раскіра́ку | раскіра́кам | |
| раскіра́ку | раскіра́каў | |
| раскіра́кам | раскіра́камі | |
| раскіра́ку | раскіра́ках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)