раскіра́ка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| раскіра́ка | раскіра́кі | |
| раскіра́кі | раскіра́к | |
| раскіра́цы | раскіра́кам | |
| раскіра́ку | раскіра́к | |
| раскіра́кай раскіра́каю |
раскіра́камі | |
| раскіра́цы | раскіра́ках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)