раскула́чаны
прыметнік, адносны
| раскула́чаны | раскула́чаная | раскула́чанае | раскула́чаныя | |
| раскула́чанага | раскула́чанай раскула́чанае |
раскула́чанага | раскула́чаных | |
| раскула́чанаму | раскула́чанай | раскула́чанаму | раскула́чаным | |
| раскула́чаны ( раскула́чанага ( |
раскула́чаную | раскула́чанае | раскула́чаныя ( раскула́чаных ( |
|
| раскула́чаным | раскула́чанай раскула́чанаю |
раскула́чаным | раскула́чанымі | |
| раскула́чаным | раскула́чанай | раскула́чаным | раскула́чаных | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)