райні́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. райні́к райнікі́
Р. райніка́ райніко́ў
Д. райніку́ райніка́м
В. райні́к райнікі́
Т. райніко́м райніка́мі
М. райніку́ райніка́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)