раз’е́зд

‘раздваенне аднакалейнага чыгуначнага пуці; прыпынак на месцы раздваення; невялікае кавалерыйскае падраздзяленне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раз’е́зд раз’е́зды
Р. раз’е́зда раз’е́здаў
Д. раз’е́зду раз’е́здам
В. раз’е́зд раз’е́зды
Т. раз’е́здам раз’е́здамі
М. раз’е́здзе раз’е́здах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)