разначы́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разначы́нец разначы́нцы
Р. разначы́нца разначы́нцаў
Д. разначы́нцу разначы́нцам
В. разначы́нца разначы́нцаў
Т. разначы́нцам разначы́нцамі
М. разначы́нцу разначы́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)