разгуга́ць
‘растраціць што-небудзь падчас разгульнага жыцця (разгугаць спадчыну)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| разгуга́ю | разгуга́ем | |
| разгуга́еш | разгуга́еце | |
| разгуга́е | разгуга́юць | |
| Прошлы час | ||
| разгуга́ў | разгуга́лі | |
| разгуга́ла | ||
| разгуга́ла | ||
| Загадны лад | ||
| разгуга́й | разгуга́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| разгуга́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)