развучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. развучу́ разву́чым
2-я ас. разву́чыш разву́чыце
3-я ас. разву́чыць разву́чаць
Прошлы час
м. развучы́ў развучы́лі
ж. развучы́ла
н. развучы́ла
Загадны лад
2-я ас. развучы́ развучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час развучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)