разве́нчванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| разве́нчванне | |
| разве́нчвання | |
| разве́нчванню | |
| разве́нчванне | |
| разве́нчваннем | |
| разве́нчванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)