разбюракра́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| разбюракра́чванне | |
| разбюракра́чвання | |
| разбюракра́чванню | |
| разбюракра́чванне | |
| разбюракра́чваннем | |
| разбюракра́чванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)