разбуя́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. разбуя́е разбуя́юць
Прошлы час
м. разбуя́ў разбуя́лі
ж. разбуя́ла
н. разбуя́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час разбуя́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)