разбрако́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разбрако́ўшчык разбрако́ўшчыкі
Р. разбрако́ўшчыка разбрако́ўшчыкаў
Д. разбрако́ўшчыку разбрако́ўшчыкам
В. разбрако́ўшчыка разбрако́ўшчыкаў
Т. разбрако́ўшчыкам разбрако́ўшчыкамі
М. разбрако́ўшчыку разбрако́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)