разблакава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разблакава́нне разблакава́нні
Р. разблакава́ння разблакава́нняў
Д. разблакава́нню разблакава́нням
В. разблакава́нне разблакава́нні
Т. разблакава́ннем разблакава́ннямі
М. разблакава́нні разблакава́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)