п’езамагні́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. п’езамагні́тны п’езамагні́тная п’езамагні́тнае п’езамагні́тныя
Р. п’езамагні́тнага п’езамагні́тнай
п’езамагні́тнае		 п’езамагні́тнага п’езамагні́тных
Д. п’езамагні́тнаму п’езамагні́тнай п’езамагні́тнаму п’езамагні́тным
В. п’езамагні́тны (неадуш.)
п’езамагні́тнага (адуш.)		 п’езамагні́тную п’езамагні́тнае п’езамагні́тныя (неадуш.)
п’езамагні́тных (адуш.)
Т. п’езамагні́тным п’езамагні́тнай
п’езамагні́тнаю		 п’езамагні́тным п’езамагні́тнымі
М. п’езамагні́тным п’езамагні́тнай п’езамагні́тным п’езамагні́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)