п’езаапты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. п’езаапты́чны п’езаапты́чная п’езаапты́чнае п’езаапты́чныя
Р. п’езаапты́чнага п’езаапты́чнай
п’езаапты́чнае		 п’езаапты́чнага п’езаапты́чных
Д. п’езаапты́чнаму п’езаапты́чнай п’езаапты́чнаму п’езаапты́чным
В. п’езаапты́чны (неадуш.)
п’езаапты́чнага (адуш.)		 п’езаапты́чную п’езаапты́чнае п’езаапты́чныя (неадуш.)
п’езаапты́чных (адуш.)
Т. п’езаапты́чным п’езаапты́чнай
п’езаапты́чнаю		 п’езаапты́чным п’езаапты́чнымі
М. п’езаапты́чным п’езаапты́чнай п’езаапты́чным п’езаапты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)