пінако́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| пінако́н | пінако́ны | |
| пінако́ну | пінако́наў | |
| пінако́ну | пінако́нам | |
| пінако́н | пінако́ны | |
| пінако́нам | пінако́намі | |
| пінако́не | пінако́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)