пілапра́ў
‘інструментальшчык’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| пілапра́ў | пілапра́вы | |
| пілапра́ва | пілапра́ваў | |
| пілапра́ву | пілапра́вам | |
| пілапра́ва | пілапра́ваў | |
| пілапра́вам | пілапра́вамі | |
| пілапра́ве | пілапра́вах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)