пянчу́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пянчу́к пенчукі́
Р. пенчука́ пенчуко́ў
Д. пенчуку́ пенчука́м
В. пянчу́к пенчукі́
Т. пенчуко́м пенчука́мі
М. пенчуку́ пенчука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)