пуцава́ць

‘з'ядаць, умінаць, умолваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пуцу́ю пуцу́ем
2-я ас. пуцу́еш пуцу́еце
3-я ас. пуцу́е пуцу́юць
Прошлы час
м. пуцава́ў пуцава́лі
ж. пуцава́ла
н. пуцава́ла
Загадны лад
2-я ас. пуцу́й пуцу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пуцу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)