пустаро́гія
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
пустаро́гія | |
пустаро́гіх | |
пустаро́гім | |
пустаро́гіх | |
пустаро́гімі | |
пустаро́гіх |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)