псеўдадакумента́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. псеўдадакумента́льны псеўдадакумента́льная псеўдадакумента́льнае псеўдадакумента́льныя
Р. псеўдадакумента́льнага псеўдадакумента́льнай
псеўдадакумента́льнае		 псеўдадакумента́льнага псеўдадакумента́льных
Д. псеўдадакумента́льнаму псеўдадакумента́льнай псеўдадакумента́льнаму псеўдадакумента́льным
В. псеўдадакумента́льны (неадуш.)
псеўдадакумента́льнага (адуш.)		 псеўдадакумента́льную псеўдадакумента́льнае псеўдадакумента́льныя (неадуш.)
псеўдадакумента́льных (адуш.)
Т. псеўдадакумента́льным псеўдадакумента́льнай
псеўдадакумента́льнаю		 псеўдадакумента́льным псеўдадакумента́льнымі
М. псеўдадакумента́льным псеўдадакумента́льнай псеўдадакумента́льным псеўдадакумента́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)