прыя́зніць
‘быць у сяброўстве, прыязных адносінах з кім-небудзь (прыязніць каму-небудзь)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| прыя́зню | прыя́знім | |
| прыя́зніш | прыя́зніце | |
| прыя́зніць | прыя́зняць | |
| Прошлы час | ||
| прыя́зніў | прыя́знілі | |
| прыя́зніла | ||
| прыя́зніла | ||
| Загадны лад | ||
| прыя́зні | прыя́зніце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| прыя́знячы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)