прычы́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прычы́нны прычы́нная прычы́ннае прычы́нныя
Р. прычы́ннага прычы́ннай
прычы́ннае		 прычы́ннага прычы́нных
Д. прычы́ннаму прычы́ннай прычы́ннаму прычы́нным
В. прычы́нны (неадуш.)
прычы́ннага (адуш.)		 прычы́нную прычы́ннае прычы́нныя (неадуш.)
прычы́нных (адуш.)
Т. прычы́нным прычы́ннай
прычы́ннаю		 прычы́нным прычы́ннымі
М. прычы́нным прычы́ннай прычы́нным прычы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)