прычы́нна-выніко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прычы́нна-выніко́вы прычы́нна-выніко́вая прычы́нна-выніко́вае прычы́нна-выніко́выя
Р. прычы́нна-выніко́вага прычы́нна-выніко́вай
прычы́нна-выніко́вае		 прычы́нна-выніко́вага прычы́нна-выніко́вых
Д. прычы́нна-выніко́ваму прычы́нна-выніко́вай прычы́нна-выніко́ваму прычы́нна-выніко́вым
В. прычы́нна-выніко́вы (неадуш.)
прычы́нна-выніко́вага (адуш.)		 прычы́нна-выніко́вую прычы́нна-выніко́вае прычы́нна-выніко́выя (неадуш.)
прычы́нна-выніко́вых (адуш.)
Т. прычы́нна-выніко́вым прычы́нна-выніко́вай
прычы́нна-выніко́ваю		 прычы́нна-выніко́вым прычы́нна-выніко́вымі
М. прычы́нна-выніко́вым прычы́нна-выніко́вай прычы́нна-выніко́вым прычы́нна-выніко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)