прычыгу́начны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прычыгу́начны прычыгу́начная прычыгу́начнае прычыгу́начныя
Р. прычыгу́начнага прычыгу́начнай
прычыгу́начнае		 прычыгу́начнага прычыгу́начных
Д. прычыгу́начнаму прычыгу́начнай прычыгу́начнаму прычыгу́начным
В. прычыгу́начны (неадуш.)
прычыгу́начнага (адуш.)		 прычыгу́начную прычыгу́начнае прычыгу́начныя (неадуш.)
прычыгу́начных (адуш.)
Т. прычыгу́начным прычыгу́начнай
прычыгу́начнаю		 прычыгу́начным прычыгу́начнымі
М. прычыгу́начным прычыгу́начнай прычыгу́начным прычыгу́начных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)