прычмо́кванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| прычмо́кванне | прычмо́кванні | |
| прычмо́квання | прычмо́кванняў | |
| прычмо́кванню | прычмо́кванням | |
| прычмо́кванне | прычмо́кванні | |
| прычмо́кваннем | прычмо́кваннямі | |
| прычмо́кванні | прычмо́кваннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)