прыця́міць
‘угледзець, прыгледзець каго-небудзь, што-небудзь; прыпомніць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| прыця́млю | прыця́мім | |
| прыця́міш | прыця́міце | |
| прыця́міць | прыця́мяць | |
| Прошлы час | ||
| прыця́міў | прыця́мілі | |
| прыця́міла | ||
| прыця́міла | ||
| Загадны лад | ||
| прыця́м | прыця́мце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| прыця́міўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)