прысу́тнічанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| прысу́тнічанне | |
| прысу́тнічання | |
| прысу́тнічанню | |
| прысу́тнічанне | |
| прысу́тнічаннем | |
| прысу́тнічанні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)