прыпушчэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| прыпушчэ́нне | прыпушчэ́нні | |
| прыпушчэ́ння | прыпушчэ́нняў | |
| прыпушчэ́нню | прыпушчэ́нням | |
| прыпушчэ́нне | прыпушчэ́нні | |
| прыпушчэ́ннем | прыпушчэ́ннямі | |
| прыпушчэ́нні | прыпушчэ́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)