прыпра́жыць
‘апрацаваць што-небудзь моцным жарам; пачаць моцна пячы (пра сонца) каго-небудзь, што-небудзь (прыпражыць галаву) і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| прыпра́жу | прыпра́жым | |
| прыпра́жыш | прыпра́жыце | |
| прыпра́жыць | прыпра́жаць | |
| Прошлы час | ||
| прыпра́жыў | прыпра́жылі | |
| прыпра́жыла | ||
| прыпра́жыла | ||
| Загадны лад | ||
| прыпра́ж | прыпра́жце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| прыпра́жыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)