прыпаручэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| прыпаручэ́нне | |
| прыпаручэ́ння | |
| прыпаручэ́нню | |
| прыпаручэ́нне | |
| прыпаручэ́ннем | |
| прыпаручэ́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)