прымуша́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| прымуша́нне | прымуша́нні | |
| прымуша́ння | прымуша́нняў | |
| прымуша́нню | прымуша́нням | |
| прымуша́нне | прымуша́нні | |
| прымуша́ннем | прымуша́ннямі | |
| прымуша́нні | прымуша́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)