прыко́нчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыко́нчаны прыко́нчаная прыко́нчанае прыко́нчаныя
Р. прыко́нчанага прыко́нчанай
прыко́нчанае		 прыко́нчанага прыко́нчаных
Д. прыко́нчанаму прыко́нчанай прыко́нчанаму прыко́нчаным
В. прыко́нчаны (неадуш.)
прыко́нчанага (адуш.)		 прыко́нчаную прыко́нчанае прыко́нчаныя (неадуш.)
прыко́нчаных (адуш.)
Т. прыко́нчаным прыко́нчанай
прыко́нчанаю		 прыко́нчаным прыко́нчанымі
М. прыко́нчаным прыко́нчанай прыко́нчаным прыко́нчаных

Кароткая форма: прыко́нчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)