прыкме́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыкме́чаны прыкме́чаная прыкме́чанае прыкме́чаныя
Р. прыкме́чанага прыкме́чанай
прыкме́чанае		 прыкме́чанага прыкме́чаных
Д. прыкме́чанаму прыкме́чанай прыкме́чанаму прыкме́чаным
В. прыкме́чаны (неадуш.)
прыкме́чанага (адуш.)		 прыкме́чаную прыкме́чанае прыкме́чаныя (неадуш.)
прыкме́чаных (адуш.)
Т. прыкме́чаным прыкме́чанай
прыкме́чанаю		 прыкме́чаным прыкме́чанымі
М. прыкме́чаным прыкме́чанай прыкме́чаным прыкме́чаных

Кароткая форма: прыкме́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)