прызво́ліць
‘згадзіцца (прызволіць на што-небудзь)’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| прызво́лю | прызво́лім | |
| прызво́ліш | прызво́ліце | |
| прызво́ліць | прызво́ляць | |
| Прошлы час | ||
| прызво́ліў | прызво́лілі | |
| прызво́ліла | ||
| прызво́ліла | ||
| Загадны лад | ||
| прызво́ль | прызво́льце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| прызво́ліўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)