прыгуме́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыгуме́нны прыгуме́нная прыгуме́ннае прыгуме́нныя
Р. прыгуме́ннага прыгуме́ннай
прыгуме́ннае		 прыгуме́ннага прыгуме́нных
Д. прыгуме́ннаму прыгуме́ннай прыгуме́ннаму прыгуме́нным
В. прыгуме́нны (неадуш.)
прыгуме́ннага (адуш.)		 прыгуме́нную прыгуме́ннае прыгуме́нныя (неадуш.)
прыгуме́нных (адуш.)
Т. прыгуме́нным прыгуме́ннай
прыгуме́ннаю		 прыгуме́нным прыгуме́ннымі
М. прыгуме́нным прыгуме́ннай прыгуме́нным прыгуме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)