прыгуме́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыгуме́нне прыгуме́нні
Р. прыгуме́ння прыгуме́нняў
Д. прыгуме́нню прыгуме́нням
В. прыгуме́нне прыгуме́нні
Т. прыгуме́ннем прыгуме́ннямі
М. прыгуме́нні прыгуме́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)