прыарандава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыаранду́ю прыаранду́ем
2-я ас. прыаранду́еш прыаранду́еце
3-я ас. прыаранду́е прыаранду́юць
Прошлы час
м. прыарандава́ў прыарандава́лі
ж. прыарандава́ла
н. прыарандава́ла
Загадны лад
2-я ас. прыаранду́й прыаранду́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыарандава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)