прыако́ннік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| прыако́ннік | прыако́ннікі | |
| прыако́нніка | прыако́ннікаў | |
| прыако́нніку | прыако́ннікам | |
| прыако́ннік | прыако́ннікі | |
| прыако́ннікам | прыако́ннікамі | |
| прыако́нніку | прыако́нніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)