прыаб’е́ктны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыаб’е́ктны прыаб’е́ктная прыаб’е́ктнае прыаб’е́ктныя
Р. прыаб’е́ктнага прыаб’е́ктнай
прыаб’е́ктнае		 прыаб’е́ктнага прыаб’е́ктных
Д. прыаб’е́ктнаму прыаб’е́ктнай прыаб’е́ктнаму прыаб’е́ктным
В. прыаб’е́ктны (неадуш.)
прыаб’е́ктнага (адуш.)		 прыаб’е́ктную прыаб’е́ктнае прыаб’е́ктныя (неадуш.)
прыаб’е́ктных (адуш.)
Т. прыаб’е́ктным прыаб’е́ктнай
прыаб’е́ктнаю		 прыаб’е́ктным прыаб’е́ктнымі
М. прыаб’е́ктным прыаб’е́ктнай прыаб’е́ктным прыаб’е́ктных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)