пру́цік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пру́цік пру́цікі
Р. пру́ціка пру́цікаў
Д. пру́ціку пру́цікам
В. пру́цік пру́цікі
Т. пру́цікам пру́цікамі
М. пру́ціку пру́ціках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)