праўдалю́бства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| праўдалю́бства | |
| праўдалю́бства | |
| праўдалю́бству | |
| праўдалю́бства | |
| праўдалю́бствам | |
| праўдалю́бстве | 
Крыніцы:
	
		
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)