праўдалю́бец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. праўдалю́бец праўдалю́бцы
Р. праўдалю́бца праўдалю́бцаў
Д. праўдалю́бцу праўдалю́бцам
В. праўдалю́бца праўдалю́бцаў
Т. праўдалю́бцам праўдалю́бцамі
М. праўдалю́бцу праўдалю́бцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)