праўдалю́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. праўдалю́б праўдалю́бы
Р. праўдалю́ба праўдалю́баў
Д. праўдалю́бу праўдалю́бам
В. праўдалю́ба праўдалю́баў
Т. праўдалю́бам праўдалю́бамі
М. праўдалю́бе праўдалю́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)